قدم زدنهای پر از استرس پشت در اتاقـــــــــــ .. تو سالن و تو حیاط مجتمع .. سیگار پشت سیگار بعدی روشن می شود و دودددددددد می شود ..
چه تصمیمی خواهد گرفت !
با من .. ؟
با او .. ؟
« که وختی اینجام جناب قاضی ! وختی این بی شرفای خود خواه رو می بینم، حالم از هر چی پدر و مادر و خونوادست بهم می خوره و می خوام دوسال شیر مادری رو که خوردم رو بالا بیارمــــــ و عـُـقـــــــــــــ بزنم تو صورت وقیحشون که اون یکی شیکمشو پر کرد و از سینه ی این یکی من ِ احمق می خوردم .. آخه وختی نمی تونن برای آینده من تصمیم بگیرن، وختی خیال می کنن که هستن اما سایشونم از هم فراریه، من به کدوم یکیشون می تونمـــــــــ اعتماد کنمـــــــــــ .. »
و سکانســـــــــــ بعــــــــــــد :
بی هیچ قاب عکسی .. بی هیچ اشک و گریه ای .. بی هم آغوشی هیچ عروسک و شاسخینی و تنها، صدای جیغ و فریاد و البته دستی که » پـــُــــر از جــــــای بوســـــه های تیغـــــه « ..
و تنها تکه کاغذی آغشته به خون :
در فقدانم الهی خوش بختـــــــــــــ شید !!!!! بدونــــِـــــ منی که یادآور حماقت جوانیتون هستمــــ .. ما آمدیم تا شادی به ارمغان آوریم تو خونتون !!!! و می رویمـــــ تا شادی به منـــزل هایتـــــان باز گردد ..
اینجا هیچ قاعده و قانونی وجود ندارد، جـــُــــز بی صابــــــ مونده ی دل .. اینه که تعیین کننده ی همه چیزه و نه هیچ چیز دیگه ..
ما اینجا شده ایم دل شدگــــــــان